O pranto e os remedios

A filla do faraón do "Moisés salvado das augas do Nilo", de Veronés, parte como cada noite do seu habitáculo, acompañada pola criada negra e o anano, esta vez en pos dun pranto que ven das salas de pintores italianos. Quen chora sen consolo é a Gioconda; para aliviala do seu pranto, a filla do faraón non dubida en recorrer aos médicos. Entre sacamoas e extractores de pedras da tolemia destacan dous no Prado: don Rodrigo de la Fuente, español de Toledo, e Micer Pietro María, lombardo de Cremona. Os dous constatan que o caso de Mona Lisa é un caso de hipocondría, aínda que discuten sobre como tratalo, xa que disputan sobre o posible remedio e non chegan a acordo.
Dúas parellas aristocráticas achéganse a oír as razóns do pranto de Mona Lisa, e comproban que está resentida pola comparación que uns visitantes franceses fixeron entre ela e a Gioconda do Louvre. A conversa derivará cara ás orixes dos personaxes que a manteñen. Se Mona Lisa dubida das súas orixes, tamén o "Cardeal" pintado por Rafael Sanzio, Ana de Austria -cuarta esposa de Filipe II- pintada por un discípulo de Sánchez Coello, a "dama do xoiel" pintada por Antonio Moro, e Federico Gonzaga, duque de Mantua, pintado por Tiziano. Finalmente, consiguen que Mona Lisa deixe de chorar e se digne a pasear polas salas con eles.

"Moisés salvado das augas", de Veronés.
Unha análise da obra de Leonardo da Vinci
"Don Rodrigo de la Fuente", de O Greco.
Noticia de Lucía Anguisciola
"Retrato de cardeal", de Rafael Sanzio. Un paseo pola obra de Rafael.
"A dama do xoiel", de Antonio Moro.
"Ana de Austria", probablemente da escola de Sánchez Coello.
Referencias ó duque de Mantua pintado por Tiziano.

ACTIVIDADES:

- Compara a Gioconda do Louvre coa Mona Lisa do Prado. Sinala semellanzas e diferenzas.
- Aproveita para investigar sobre a presenza de mulleres artistas en España ao longo do século XVI. Unha das máis significativas foi a irmá de Lucía, Sofonisba Anguissola.